Leven met een pinda allergie

Het begon met jeuk. O-ve-ral jeuk. Daarna zette haar keel op en werd ze kortademig. Weer later werd ze ontzettend moe en futloos. ‘Ik was een jaar of veertien, en elke keer als ik ging sporten, kreeg ik vreemde klachten. We klopten regelmatig aan bij de huisarts, maar die stond voor een raadsel. Niemand wist wat het was.’

Steeds erger

Uiteindelijk wordt in het Allergieëncentrum van het UMCG de diagnose gesteld: Sylvia heeft een pinda- en notenallergie. Waarom de klachten dan vooral tijdens het sporten de kop opstaken? ‘Dan gaat je bloed sneller stromen. Dat verergert de reactie.’

Met de jaren is de allergie steeds erger geworden, vertelt Sylvia. ‘Elke keer dat ik per ongeluk toch iets van pinda at, reageerde ik daar heftiger op. Inmiddels zijn ook sporen van pinda al een probleem: heeft iemand een pindakoekje gegeten, dan kan hij mij daarna geen zoen geven. Gelukkig denken de mensen in mijn omgeving goed met me mee. Op verjaardagen staan bijvoorbeeld geen pinda’s op tafel.’

Opletten

Toch moet Sylvia altijd goed opletten. ‘Eigenlijk moet ik elke keer dat ik boodschappen doe, de ingrediëntenlijsten lezen van de producten die ik koop. Het komt regelmatig voor dat fabrikanten hun receptuur wijzigen en pinda’s of noten toevoegen. Dan kan ik een product dus niet meer eten.’

En uit eten gaan? ‘Dat doe ik het liefst bij een restaurant waar ik eerder al zonder problemen heb kunnen eten. Vaak neem ik zelfs hetzelfde gerecht. Nieuwe dingen proberen is voor anderen leuk, maar voor mij juist spannend: straks zit er iets in waar ik niet tegen kan. Voor die gevallen heb ik altijd medicijnen en een adrenalinepen bij me. Gaat het toch mis, dan kan ik gelukkig snel ingrijpen.’